Skip to main content

Het gevoel hebben dat je niet echt leeft

Altijd hetzelfde

Ons brein heeft de neiging om te herhalen. Dat kost de minste energie. Als we iets vaak doen, hoef je er niet meer bij na te denken en hoef je niet eens meer echt op te letten. We rijden met de auto ergens heen en kunnen aankomen zonder ons bewust te zijn geweest van de rit ernaartoe. Gewoonten kunnen behulpzaam zijn. Stel je voor dat je nog steeds op dezelfde manier auto zou rijden als toen je de eerste keer in een auto stapte.

Maar helaas beperkt deze neiging tot herhaling zich niet alleen tot zaken waarbij dat handig is. We vervallen in automatismen in de relatie met onze kinderen of partner. Ook in ons werk kunnen we gemakkelijk in een sleur vervallen. Niet omdat we dit wensen, maar dit gaat vanzelf. 

Deze gewoonten kunnen soms wel heel ver gaan. Een partner kiezen die op je moeder of vader lijkt. Altijd het gevoel hebben dat je de boel goed schoon moet houden omdat je dat thuis zo geleerd hebt. Niet stil kunnen zitten omdat 'de handjes altijd moesten wapperen'. 

Blind

Aan gewoontes kleeft nog een ander probleem. Als we in onze 'automatische stand' staan, merken we niet veel op. Ons brein draait dan als het ware op 'halve toeren'. Veranderingen in onze omgeving zien we niet echt. We missen de zon die op ons gezicht schijnt, we missen de kleine dingen en helaas ook de grote dingen in ons leven.

Zo mis je bijvoorbeeld de nuance in het gedrag van je kinderen of je partner. Je ziet de 'bekende' buitenkant en je verbindt je vooral daarmee. Maar ook mis je de kleine dingen in het leven. De dingen die het leven de moeite waard maken: de glimlach van je kind of collega, een mooi uitzicht... Een potentieel aangename wandeling kan al gauw ontaarden in een half uurtje piekeren over een of ander probleem.  

"Between stimulus and response there is a space. In that space is our power to choose our response. In our response lies our growth and our freedom." 

- Viktor Frankl -

Niet mijn leven

Je komt niet toe aan dat wat jij wilt of soms weet je gewoon niet goed wat je eigenlijk wilt. Het kan zijn dat je leven wordt ingevuld door mensen om je heen die van alles van je vragen. Soms zijn we terechtgekomen in iets waar we eigenlijk niet willen zijn. Het leven trekt als een film aan je voorbij: het leven is een saaie sleur geworden.

En soms weten we niet goed wat we willen. Of we weten eigenlijk wel wat we willen, maar we hebben het gevoel vast te zitten. Piekeren, je afsluiten, jezelf negeren en emoties onderdrukken zorgen vaak voor een verdoofd gevoel.

Om hiermee om te gaan storten we ons helemaal op ons werk of we zoeken een andere afleiding. Zo bieden alcohol, pillen of drugs soms verlichting op de korte termijn, maar op de lange termijn leidt het alleen maar tot nog minder verbinding met dat wat er echt toe doet.

Er is een uitweg

De uitweg begint met aandacht. Aandacht voor jezelf en aandacht voor je omgeving. Open en vriendelijke aandacht zorgt voor verbinding. Mindfulness gaat over het vermogen om echt aanwezig te zijn in het moment, op een open en vriendelijke manier. Aandacht hebben voor je leven en de dingen om je heen: verbonden zijn met jezelf en met je omgeving.

Door meer ruimte te maken en stil te staan wordt je je bewust van dat wat er in jezelf en in je omgeving speelt. Je ziet op een verhelderende manier wat er aan de hand is en herkent ook makkelijker wanneer je vanuit je automatismes reageert. Hierdoor ontstaat er meer ruimte tot het maken van keuzes. En door aandacht te hebben voor dat wat er speelt verwerk je emoties. Hierdoor schiet je minder snel in je automatische reacties en kan er meer verbinding ontstaan.