Online retraite

Rob Vincken

Talk

Bewustzijn is een mooi begin

Rob vertelt: “Dit doet wel iets met me, deze retraite. Dat we hier elke keer met zovelen samen zitten”. Hij is even stil, zoekt naar zijn woorden en vervolgt zijn verhaal. “Deze retraite is op dit moment mijn vertrekpunt. Waar ik eerder soms tijd moest maken voor het mediteren is het met elkaar zitten nu een integraal onderdeel van mijn leven geworden. Het is het startpunt van waaruit ik nú leef”.

Wakker worden in het nu

Rob denkt dat er in het ‘gedoe’ rondom corona ook een soort van wakker worden zit. Voor hem in ieder geval wel. Hij ziet wat er nu gebeurt als een soort wekker. “Alles wat vanzelfsprekend was, is niet meer een vanzelfsprekendheid. De manier waarop je naar het leven kijkt is veranderd, want alles lijkt op losse schroeven te staan”. We zijn hierdoor min of meer gedwongen om ons te heroriënteren. Niet alleen in het leven om ons heen, in de buitenwereld, maar we worden ook getriggerd om ons te heroriënteren in onszelf.

Wie ben ik? En hoe wil ik leven? Dat zijn vragen die nu boven komen drijven. Niet alleen bij hem, maar bij velen van ons. Er is een behoefte om dat te onderzoeken en om dit met elkaar te delen. Dat merk je wel aan de grote belangstelling voor deze online retraite, maar ook door de geluiden om ons heen.

Er is meer nodig dan alleen bewustzijn

Rob is ergens bang dat iedereen hierna weer gewoon doorgaat met leven en wordt opgeslokt door de sleur van alledag … tot we op een gegeven moment weer tot stilstand worden gedwongen. “Ik realiseer me steeds meer dat deze tijd meer vraagt dan alleen verstilling en bewustwording”. Mensen kunnen misschien wel zien wat er aan de hand is en beseffen waardoor ze gedreven worden, maar dat biedt geen garantie voor een gedragsverandering. “Je kunt diepe ervaringen en inzichten hebben, maar dat zegt niet dat mensen er ook daadwerkelijk wat mee doen. Dat vind ik best verontrustend”. Hierna viel hij heel even stil. Een adempauze volgde.

Daarna legt Rob uit waarom hij hier zorgen over heeft: “We hebben een enorm vermogen om helder te zien en te voelen wat er van ons gevraagd wordt. We zijn ook echt in staat om ons op een dieper niveau te verhouden tot de mensen om ons heen en we kunnen helder zien wat er in en om ons heen speelt. Maar…  we worden, al dan niet via een bochtje, weer net zo makkelijk meegenomen door de stroom van het leven. Dat is wat me zorgen baart”. Rob vraagt zich af hoe de brug tussen inzicht en verantwoordelijkheid nemen gemaakt gaat worden. Naast bewustzijn is er ook actie nodig. Actie die voortkomt uit een gevoel van verantwoordelijkheid.

Mindfulness als vertrekpunt

Mindfulness is een voorwaarde om je überhaupt aan te kunnen passen, om iets te laten of om het leven een andere richting op te laten gaan. Maar mindfulness is geen garantie. “Het is allemaal mooi om te zitten, om bij jezelf te komen, om dieper in het zijn te zinken, maar het is ook belangrijk om dat wat je daar tegenkomt, om daar ook echt wat mee te doen”. De dingen die je tegenkomt als je dieper in jezelf zinkt hebben ook een betekenis volgens Rob. Alleen waarnemen is niet genoeg, het gaat er ook om wat je er mee doet, pas dan krijgt wat je waarneemt echt betekenis. Wat er precies nodig is weet Rob ook niet. Wel ziet hij dat er dingen in beweging zijn gezet. En dat is op zich een mooi begin, dat is wat hem vertrouwen geeft.

Samen doet ertoe

Corona brengt de mensen samen. De norm rondom individualiteit mag opnieuw gewogen worden. Rob denkt dat we ons meer richting ‘samen’ moeten bewegen, onze aandacht daar meer op mogen richten, want grote dingen doe je samen. Individueel spelen we allemaal een belangrijke rol, maar we hebben elkaar ook nodig als we goed voor onszelf en voor de mensen om ons heen willen zorgen. Al wordt het niet altijd meteen genoemd, maar aandacht voor de natuur hoort hier natuurlijk ook bij. Het gaat om zorgdragen voor alles in en om ons heen.

Hoop

Misschien gaat het samenzijn en het dieper zinken in het zijn, samen met het groeien van het besef van verantwoordelijkheid. “Als we dingen wat beter beginnen te zien en beter beginnen binnen te laten, misschien zit daar ook wel een bepaalde mate van verantwoordelijkheid aan vast” zegt Rob hoopvol. Hij is nog wat zoekende naar zijn woorden hierin, want hij heeft vanmiddag pas de eerst stappen op ‘dit bruggetje’ gezet.

Hoe verder?

Rob denkt hardop na: “Het tijdperk na corona, hoe richten we dat in? Misschien wel op een andere manier. Het is de moeite waard om hier nu ook al af en toe bij stil te staan. Ieder voor zich, maar ook als groep”. Rob denkt dat deze retraite een mooi begin is. Hij legt uit waarom: “Gedreven door automatismen voelen mensen geen verantwoordelijkheid. Als mensen niet helder kunnen zien wat er speelt, zien ze niet wat er nodig is en voelen ze geen prikkel om hun verantwoordelijkheid te nemen”. Uit helderheid kan verantwoordelijkheid ontstaan en groeien. Dat zit aan elkaar vast, dat hoort bij elkaar. Daarom denkt hij ook dat deze retraite zo van waarde is, juist in deze tijd. Bewustzijn is de bron, de basis, van waaruit verantwoordelijkheid en actie kan groeien.

Heroriëntatie 

Rob geeft aan dat er in deze periode bij hem, en misschien ook bij ons, vragen opkomen, zoals: Wat betekent dit nou eigenlijk voor mij? Voor de mensen om me heen? Voor de mensheid? Wat vraagt dit? Hij geeft ons een duwtje in de goede richting: “Het vraagt in eerste instantie om er bij stil te staan. Daarom is de vorm van een retraite ook juist zo passend in deze tijd. Bewustzijn helpt om het leven in zijn volheid te ervaren zoals het zich aandient”.  Dat is niet alleen belangrijk in corona-tijd, maar gewoon altijd, vooral op momenten wanneer je het leven even als lastig ervaart. Mindfulness is daarmee nog nooit zo actueel geweest. Het is misschien niet dé oplossing, maar wel een mooi begin, op weg naar verandering.

Online mindfulness retraite

Talk Rob Vincken

Talk

De essentie als intentie

Wat gebeurt er als je je steeds minder bemoeit met je ervaring? Deze vraag was de kern van Rob zijn verhaal in zijn pep-paas-talk van vanochtend.

Welke kant gaan we op?

Het leven stroomt in een bepaalde richting. Moet je daar klakkeloos in meegaan? Of juist tegen de stroom in gaan zwemmen? Rob heeft zelf eerder de neiging om het laatste te doen, maar weet ook dat dit voor hem niet altijd de juiste weg is om te begaan. Daarom geeft hij aan dat het - vooral bij belangrijke beslissingen - helpend is om vanuit een dieper bewustzijn waar te kunnen nemen, om vanuit dit punt in jezelf te kunnen reageren. “Het is belangrijk om contact te kunnen maken met jezelf op een dieper niveau, om van daaruit te kunnen bewegen”. Die diepere laag zit volgens Rob in ieder mens. “Ik hoop dat we die laag wat vaker aan kunnen raken”. Deze online retraite helpt hem daarbij. Misschien jou ook wel?

Stilstand zorgt voor vooruitgang

De retraite helpt hem niet alleen om wat meer rust in en om zich heen te voelen. Ook geeft het hem richting en ruimte. Het helpt hem stil te staan bij de betekenis die hij kan geven aan wat er in deze tijd gebeurt. Hij hoopt dat het hem inzicht geeft, hoe hij invulling aan bepaalde zaken kan geven. “Ik hoop dat de verstilling mij een idee geeft hoe ik verder door het leven heen wil navigeren”. Wil ik zo doorgaan, of wil ik hier en daar mijn koers een beetje bijsturen? Dat is iets wat we ons allemaal wel af mogen vragen. ‘Hoe verder?’ is een onderwerp dat in deze tijd van iedereen wat meer aandacht behoeft.

Wat kan je wel doen?

Ook Rob heeft op dit moment geen idee hoe het in de wereld verder gaat en moet. “Het gaat in ieder geval niet meer worden zoals het was”. Hoe wel? Dat weten we niet, de scenario’s lopen sterk uiteen. “Voor mezelf is de stilstand een uitnodiging om echt even stil te staan bij de manier hoe ik richting wil geven aan mijn leven en wat ik zelf hieraan bij kan dragen”. Het samen mediteren, samen zijn en samen ervaren helpt hem. En met hem velen van ons ook. “Deze retraite verzorgen is een bijdrage die ik op dit moment kan leveren” vertelt Rob.

De diepte in

Rob is op dit moment niet zozeer op zoek naar concrete antwoorden, hij legt zijn focus nu op meer ruimte maken voor een dieper contact met zichzelf. “Deze retraite is een uitnodiging voor iedereen die meedoet om zelf ook op een dieper niveau contact te maken met je zijn, om als het ware wat meer in jezelf te zakken en jouw essentie aan te raken”. Zo kan je misschien wat dichter bij jezelf blijven, als je vanuit een wat dieper niveau waar kan nemen. Dat kan je helpen om met wat meer rust en vertrouwen je in deze woelige wereld te bewegen.

We snakken naar meer echtheid

Naast de verdieping en sociale behoefte die gevoed wordt door het samen te mediteren, geeft deze online retraite ook gehoor aan de behoefte aan meer echtheid die bij veel mensen aanwezig is. De stilstand geeft daar ruimte toe, om die echtheid verder te kunnen ontwikkelen en wat meer toe te laten. Het gaat samen met het zakken naar een dieper niveau in jezelf; nog meer zijn met wat er is en wie je bent, met de essentie in jou.

Rob vertelt: “Je steeds minder bemoeien met je ervaring gaat over jezelf toestaan om wat er gebeurt gewoon te ervaren, om er niks of niet meteen wat van te vinden. Het niet weg te duwen of meteen een bepaalde richting op te sturen. Gewoon eerst maar eens ervaren, toelaten wat er in en om je heen gebeurt. En daarna pas te reageren, maar dan vanuit een diepere staat van bewust-zijn”.

Terug naar de basis

Eigenlijk gaat dit dus ergens ook over het schakelen van de doe-modus naar de zijn-modus, maar dan intensiever. Die staat van echt-aanwezig-zijn te laten zakken tot een dieper niveau in jezelf. Een verdieping van wat er al is; wat er in de essentie al in je aanwezig is nog meer benutten en verder uitdiepen. Dat is wat we beoefenen in deze retraite, met deze intentie zijn we vanochtend gestart met de derde week van de retraite. 

Online mindfulness retraite

Dag 22 Franca Warmenhoven

SeeTrue wil er ook nu voor je zijn!
Online mindfulness als hulp in moeilijke tijden

Franca opent haar talk met een gedicht van Michael Leunig. Ze vertelt waarom dit gedicht haar raakt en herhaalt de eerste zin: “Come sit down beside me, als ik dat tegen mezelf zeg, dan is er iets in mij dat meteen verzacht”. Zo hebben we allemaal onze eigen manier om voor onszelf te zorgen als we het moeilijk hebben.

Wakker zijn

De situatie waar we nu in verkeren maakt dat we misschien vaker lastige dingen tegenkomen bij onszelf. Aan de andere kant heeft deze situatie ons ook een zekere wakkerheid (bewustzijn) gebracht. “Er is een noodzaak om wakker te zijn, elke keer als ik naar mijn dochter kijk besef ik me dat. De verantwoordelijkheid die ik daardoor voel maakt dat ik dikwijls in de actieve modus terecht kom”. Toch is die actieve modus niet altijd wat ze op dat moment nodig heeft, ook daar is ze zich bewust van.

Van default-modus naar aanwezigheid

Franca noemt de modus waar ze inschiet als ze niet ‘wakker’ is de default-modus. Dat is haar neiging als de automatische piloot actief is, om in het hoofd te schieten en praktisch te handelen. Dat wat moet gebeuren in praktische zin staat dan op de voorgrond en krijgt alle aandacht. “Het is verleidelijk om daarin mee te gaan, want er zijn toch altijd wel dingen die moeten gebeuren”. Denk aan werk, huishouden en soortgelijke activiteiten. Er is genoeg te doen. Franca geeft aan dat zo’n automatische reactie niet eens heel erg is, nodig soms ook, want er moeten toch dingen gedaan worden. “Als er maar voldoende wakkere momenten tegenover staan. Dát is waar je voor moet waken”.

Balans door beweging

Franca voelt zichzelf soms heen en weer bewegen tussen wakker (echt aanwezig) zijn en bezig zijn. “Het is belangrijk om hier een balans in te vinden, om je ervan bewust te zijn dat je heen en weer beweegt”. Beweging tussen wakker zijn en bezig zijn is normaal en nodig. Deze gemoedstoestanden zijn niet alleen tegenpolen, ze vullen elkaar ook aan, ze zetten elkaar zelfs in beweging.

De cirkels om ons heen

Deze retraite helpt Franca om haar wakker-zijn te voeden. Ook raakt het de lagen om haar heen, de manier waarop ze in het leven staat en naar de wereld kijkt. Al kan het denken aan de transformatie die wij als mensheid doormaken voor haar ook wel eens te groot voelen en overweldigend zijn. “In wezen zijn wij allemaal kleine vezels in een doek dat we samen aan het weven zijn”.

Franca beweegt zich qua bewustzijn heen en weer in de cirkels om haar heen. Dat doet ze bewust. “De ruimte waar we naartoe groeien kent verschillende lagen”. Franca geeft aan dat vertrouwen de basis is en dat we ons ervan bewust mogen zijn dat er wel degelijk een richting is. Dat we op onze eigen manier verbonden zijn met die verschillende lagen. “Het mag zich nog vormen, dat mogen we de tijd geven. We kunnen die richting gebruiken om te groeien. Het is genoeg om gewoon aanwezig te zijn. Echt”.

Het begint in het nu

We hoeven dus niet ergens naar te streven, we hoeven ook niks te bereiken, we hoeven alleen maar proberen om wat meer in het moment zelf aanwezig te zijn. “ De oefening om meer wakker te zijn start altijd in het nu, met wat er nu aanwezig is. Van daaruit kunnen ruimere of diepere cirkels ontstaan”.

Come sit down beside me, klinkt dikwijls als een mantra in haar hoofd. Deze zin - uit een gedicht dat haar dierbaar is - helpt Franca om écht aanwezig te zijn met wat er nu is, om daar bij stil te staan. Zo kan ze haar ervaring wat meer de ruimte geven.

Als het donker is

Als je in een worsteling zit met jezelf voel je misschien geen verbinding, zie je het grotere geheel niet. Dat is volgens Franca logisch, want je perspectief vernauwt als je je rot voelt. Helder een richting zien is moeilijk als je midden in een lastige emotie zit, dan voelt het misschien eerder alsof je in het donker tast. Franca geeft een tip hoe je met zo’n situatie om kan gaan: “Misschien kan je er ook dan op vertrouwen dat er wel degelijk een richting is, zelfs als je het even niet ziet en geen verbinding voelt.

De ruimte waar we in en naartoe groeien kent verschillende lagen. Het vertrouwen dat er een richting is kan je misschien helpen om meer in het moment aanwezig te zijn. Probeer je houvast in het nu te vinden. Je aandacht op de ademhaling richten kan al een verschil maken. Je ervaring in het moment onderzoeken, dat is het de basis, dat is het centrum van het wakker zijn. Meer is er niet nodig”.

Wat te doen?

De cirkel van bewustzijn begint bij jezelf en kan je steeds een stukje ruimer maken. Franca legt uit hoe zo’n proces van wakker worden kan gaan: “Soms komt het idee dat je toch behoorlijk hard moet werken. Om dingen aan te pakken, te verwerken, om te kunnen groeien. Maar je verandert, sowieso, daar hoef je niet eens altijd wat voor te doen. Het gaat vanzelf, daarop mag je vertrouwen”.

Toch is er wel iets dat je wel kan doen volgens Franca: “Je kan wel stilstaan bij je intentie, daar bewust vaker bij stilstaan en er meer ruimte voor maken. Van daaruit kan je groeien. Je hoeft dus niks af te dwingen. Er hoeven ook geen woorden te zijn voor je intentie. Gewoon aanwezig zijn is al meer dan genoeg”.

Kun je zitten met jezelf en je ervaring? Kun je vertrouwen hebben zonder te weten welke kant het op gaat? Zonder dat het logisch is of hoeft te zijn. Je hoeft alleen maar met een stukje zachtheid bij jezelf te zijn en te voelen dat dat genoeg is. Dat het goed zo is, wat je ervaring ook is, wat zich ook aandient”. Come sit down beside me.

Franca sloot haar talk af met dit gedicht van Rainer Maria Rilka ‘I live my life in widening circles’:

Online mindfulness retraite

Marieke Delannoy

Talk

Welkom heten gaat over meer dan alleen een glimlach

Voor fijne dingen zetten we de deur van ons hart maar al te graag wagenwijd open. Sterker nog, dingen die minder plezant zijn pimpen we vaak op, proberen we mooier te maken dan ze eigenlijk zijn. We doen veel - en maken soms gekke sprongen – alles om ons maar goed te voelen. Daarnaast zijn we er best goed in om onszelf voor de gek te houden, vaak hebben het niet eens door. Allemaal vanuit het verlangen om je goed te voelen. Herkenbaar?

Marieke opende vandaag de retraite door iedereen welkom te heten. “Iedereen zit hier vanuit zijn eigen intentie. Jullie zijn allemaal welkom om hier samen te zitten op je eigen manier”. Voor sommigen is het meedoen aan deze retraite misschien heel intens qua intensiteit, en gevoelens die misschien boven komen. Anderen doen af en toe mee, voor hen is het wellicht meer een soort van pauzemoment, een ijkpunt en geeft het structuur in de dag. Beide is oké, alle intenties zijn welkom, alle ervaringen daarmee ook.

In de meditatie zijn we uitgenodigd om ook onszelf welkom te heten zoals we er nu bij zitten, om met zachte aandacht wat we opmerken te ontvangen. Je hierdoor gedragen voelen. Je welkom voelen gaat over de totaliteit van je ervaring proberen toe te laten, zo goed als je kunt, maar ook zover als je kunt. Je grenzen voelen hoort daar net zo goed bij. Welkom heten betekent dat je ‘ja’ zegt tegen wat je voelt, ervaart en denkt, dat alles er in je ervaring mag zijn, ook die grens.

Probeer wat je vandaag tegenkomt welkom te heten, dat is de boodschap die Marieke ons vandaag mee wilde gegeven. “Dat jullie je allemaal gedragen mogen voelen”.

Met deze zachte woorden sloot ze na de stiltemeditatie af.